Over Andries Gryffroy

Andries werd in 1963 geboren in Roeselare, maar woont ondertussen al meer dan 20 jaar in het Oost-Vlaamse Melle. Hij studeerde af als industrieel ingenieur en marketing bij Groep T in Leuven. Daarop werkte hij vijf jaar voor een consultancybureau in de energiesector. In 1994 startte Andries zijn eigen bedrijf dat hij eind 2014 verkocht om zich volledig toe te leggen op zijn werk in het Vlaams Parlement. Slechts beperkt werkt hij nog als consultant. Dit vindt Andries nodig om de voeling te behouden met de sector en het werkveld.

Andries heeft twee geadopteerde kinderen uit Vietnam, ze waren drie maanden oud toen ze hierheen kwamen. Ondertussen zijn het jongvolwassenen.  Het is plezant om hen te zien opgroeien in Vlaanderen.

Andries is sinds zijn jeugdjaren ‘verslaafd’ aan muziek. Vooral klassieke muziek en opera genieten zijn voorkeur. Tijdens zijn studies in Leuven was hij, als fluitist, lid van het Universitair Symfonisch Orkest: een grandioze ervaring. Die passie voor muziek is gebleven. Andries probeert ook nog zijn conditie op peil te houden. Onder impuls van zijn zoon speelt hij nu al 20 jaar hockey en tijdens de schaarse vrije momenten ontdekt hij vanop zijn koersfiets graag het mooie en landelijke Melle en de ruime Oost-Vlaamse omgeving.

Zijn gedrevenheid om het voor de ondernemers op te nemen, heeft ertoe geleid dat Andries zich reeds vele jaren inzet bij UNIZO, de Unie van Zelfstandige Ondernemers.

Als lid van de VU-jongeren was Andries al tijdens zijn jeugd bezig met politiek. In 2002 werd hij door een groep Mellenaars uitgenodigd voor een bestuursvergadering: een sympathieke gedreven groep waarin hij zich al snel thuis voelde. Toen ging het snel: lid van het AB Gent-Eeklo, sinds 2006 lid van de partijraad en in 2008 nationaal penningmeester. De drie jaren die daarop volgden, waren uitermate boeiend. De partij groeide gestaag en een grondige reorganisatie drong zich op. Dus heel wat werk aan de winkel! In 2011 werd Andries verkozen tot algemeen secretaris van de N-VA. Als algemeen secretaris (tot begin 2015) focuste hij op de interne organisatie en de ledenwerking, het kostbare weefsel van de partij. In oktober 2012 werd hij fractieleider in de Oost-Vlaamse Provincieraad.

De N-VA is voor Andries een logische keuze. Andries is fier op de Vlaamse identiteit en zet zich in voor een sterker Vlaanderen. Het gaat daarbij niet alleen over identiteit, maar ook over de noodzakelijke veranderingen die nodig zijn om welvaart en welzijn te behouden en te creëren.

Sinds mei 2014 zetelt Andries in het Vlaams Parlement.

Voor een ondernemer is de stap naar de politiek misschien geen alledaagse keuze. Voor Andries is dat een weloverwogen beslissing. Er zetelen immers te weinig ondernemers en ingenieurs in het parlement. Door hun specifieke kijk zijn ze nochtans broodnodig in de politiek. Na jaren proberen om vanuit een werkgeversorganisatie zaken te veranderen en na jaren vanop de zijlijn te signaleren dat er wel degelijk een energieprobleem is, beseft Andries maar al te goed dat je om zaken echt in beweging te zetten en verandering te realiseren, je mee aan het roer moet staan.

De voorbije jaren heeft Andries zich vastgebeten in dossiers als energie, klimaat, ondernemerschap en innovatie, onderzoek en ontwikkeling en beleid rond intergemeentelijke samenwerking (intercommunales). Hij wordt door de collega’s en de media gewaardeerd om zijn uitgesproken visie en technische kennis. Andries is een bezige bij in het Vlaams parlement.

‘An Inconvenient Truth’, de film van Al Gore uit 2006, deed bij Andries een ander engagement groeien: energie en klimaat zijn immers niet alleen een lokaal, maar een wereldvraagstuk. Een vraagstuk dat niet alleen gaat over energie en klimaat, maar ook over altijd maar duurder wordende en schaarsere grondstoffen, en dit dan nog eens meestal ontgonnen in onstabiele regio’s.  Andries is in de N-VA het gezicht van het eco-realisme. De zorg voor het klimaat en de energietransitie zijn belangrijke uitdagingen. Hij doet echter niet mee aan het doemdenken en blijft optimistisch over de toekomst. Om te gaan naar een omslag in het energiebeleid, met een duurzame economische groei, moet er immers volop worden geïnvesteerd in kennis, technologie en innovatie.  De N-VA gaat ook voor ambitieuze doelstellingen, maar verliest het draagvlak bij de burgers en de betaalbaarheid niet uit het oog, en werkt daarom veeleer met concrete maatregelen.